Երեկոյան, քնից արթնանալով, առյուծն սկսում է մռնչալ՝ արթնացնելով անտառի հեռու ծայրերում քնած կենդանիներին: Արթնանում է նաև մի նապաստակ, որ տեսնելով մյուս կենդանիներին փախչելիս ու թաքնվելիս, ասում է.
-Ինչո՞ւ պիտի առյուծն այդպես ահարկու մռնչա, և բոլորը փախչեն ու թաքնվեն; Ինչ է, չե՞մ կարող ես էլ նրա պես մռնչալ, որ մեծից փոքր սրտաճաք լինեն վախից;
Եվ նապաստակը թոքերը պատռելով փորձում է առյուծի պես մռնչալ, բայց ողորմելի ճվճվոց է դուրս գալիս: Հենց այդ պահին մի սոված աղվես է անցնելիս լինում; Լսելով նապաստակի ճվճվոցը, նա գալիս է, ճանկում մեծամիտի գլուխը և ասում.
-Սրանից հետո լավ հիշիր՝ դու նապաստակ ես ու ոչ թե առյուծ:
Ասում է և ուտում հիմար նապաստակին:
- Կարդա՛ Վ. Սարոյանի «Նապաստակն ու առյուծը» առակը:
- Ո՞րն է այս առակի խորհուրդը: Մեկնաբանի՛ր: Պետք է լինես ինքդ քեզ նման։
- Այս առակի ասելիքը բնորոշող ասացվածքներ գտի՛ր: Թթու է՝ թան չէ, ամեն մարդու բան չէ։
- Paint ծրագրով նկարի՛ր առակը:
- Խորհո՛ւրդ տուր այս առակի հերոսներին, ապա նկարածդ նկարով տեղադրի՛ր բլոգումդ: Եթե փոքր ես ուշադրություն մի գրավի։
Արեգ Խաչատրյանի բլոգ 