Մի անգամ մի մարդ ուզում էր ստուգեր ինչ ձևի է փաթիլը։ Նա դրա համար պետք է մտածեր, թե ինչպես է դա անելու։ Նա մտածում էր օրեր և գլխի ընկավ։ Նա դրա համար դրսում սարքեց մի սենիակ, որը չուներ կտուր։ Նա սարքեց հետաքրքիր կառուցվացքի մանրադիտակ, որը պետք է մի քիչ սառացներ փաթիլը։ Նա պետք է նայեր ինչ ձևի է փաթիլը։ Նա հագավ տաք շորեր և գնաց փորձ անելու։ Երբ նա նայեց փաթիլներին մանրադիդակով, տեսավ որ ամեն փաթիլը տարբերվում է իր կառուցվացքով։ Ոչ մի փաթիլ չի կրկնվում։
Այն ի՞նչ տեղ է կրթահամալիրում որտեղ բոլորը ստեղծագործում են։
(Հյուսիսային դպրոց)
Այն ի՞նչ տեղ է կրթահամալիրում որտեղ բոլորը Անպայման պետք է գալ գազարով։
(Ագարակ)
Այն ի՞նչ տեղ է կրթահամալիրում որտեղ կան շատ բույսեր և կենդանիներ։
(Ջերմոց)
Մի անգամ մի մարդ քայլում էր անտառով հինգ րոպե։ Հետո նա տեսավ, որ իր մշտական ճանապարհը կորել է։ Նա տեսավ ուրիշ ճանապարհ։ Նա մտածեց գնա, թե չգնա։ Նրա հետաքրքրությունից նա գնաց և մի ժամ հետո նա մտավ ինչ-որ քաղաք։ Նա քայլեց մի քիչ և տեսավ խանութ քարտեզներով։ Երբ նա նայեց քարտեզի վրա նա հասկացավ, որ նա ուրիշ աշխարհում է։
Լինում է չի լինում մի տղա է լինում։ Այդ տղայի անունը Դավիթ էր։ Նա իր ընկերոջ հետ կղզիի վրա էր քայլում։ Նրանք սարի վրա բարձրացան և երբ որ ուզում էին իջնել նրանք տեսան որ դա իրականում թռչող կղզին է և նրանք օդով թռչում են։
Իմ մայրիկը նման է ծաղիկի, որովհետև շատ գեղեցիկ է։ Նա շատ խելացի է։ Նա շատ լավ մայրիկ է։ Նա լուսավոր և բարի է:
Դ – դդումը պարում է։
դ – դդումը վազում է։
ու – ուրախ է դդում։
մ – մարդը դդում է ուտում։
Նա գազարագույն է, ծանր և մեծ։ Նա ունի լիքը կորիզներ, որոնք սպիտակ են։
Մի անգամ մի մարդ մի դդում աճեցրեց։ Դդումը աճեց-մեծացավ, մի օր էլ փախավ։ Մարդը եկավ,տեսավ որ դդումը չկա։ Նա տեսավ մի մարդ, որը շատ վախեցած էր: Դդում աճեցնողը հարցրեց նրան, ի՞նչ է եղել: Վախեցածն ասաց, որ խոսացող դդում է տեսել ճանապարին։ Մարդը գնաց այդ ճանապարով և տեսավ, որ փողոցով մարդիկ գոռում են. «խոսեցող դդում-խոսեցող դդում»։ Դդում աճեցնողը ասաց, որ նրանք չվախենան։ Դդումը վազեց մարդու մոտ, որը սոված էր։ Սոված մարդը վերցրեց դդումը և կերավ։
Ձմեռը եկավ.
Մանուկները ուրախացան
Եվ պատրաստեցին ձնեմարդուկ.
Ռնգեղջյուրը ուրախացավ:
