Մխիթար Գոշ Մարդն ու ծառերը Մի չքավոր մարդ ձմռանը գնաց այգի՝ պտուղ քաղելու: Եվ տեսնելով, որ ծառերը փայտացած են, սկսեց թշնամանալ, տրտնջալ, հարվածել ու ասել նրանց. — Ինչո՞ւ պտուղ չունեք, որ ուտեմ ու կշտանամ,— ու սկսեց ավելի չարանալ։ Եվ ծառերից մեկը քաղցրությամբ ու համոզող խոսքով ասաց։ — Մի՛ տրտմիր, ո՜վ մարդ, և իզուր մի՛ 1բամբասիր, որովհետև, սխալվում ես։ Թեպետ կարիքավոր, բայց ինչո՞ւ չգիտես, որ ձմռանը հանգստանում ենք և զորացնում մեր արմատները, որպեսզի կարողանանք գարնանը ծաղկել, ամռանը սնունդ տալ պտղին և աշնանը հասնել ու կերակրել: Ինչո՞ւ չեկար այն ժամանակ, երբ մարդ, անասուն ու գազան վայելում էին մեր պտուղները։ Այժմ գնա և վերադառնալով հարմար ժամանակ, կեր որչափ կկամենաս։ Եվ գնաց մարդը այդ խոսքի հույսով։             Հարցեր։ 1.Փորձիր շարունակել առակը։ Մարդը ամիս անց եկավ և ուզեց ուտել: Նա եկավ բայց չի եղել տեղում և նա տխուր գնաց և սոված մնաց: 2.Դուրս գրիր հոգնակիով դրված գոյականները։ ծառերը, պտուղները, արմատները 3.Ի՞նչ է քեզ համար հույսը։ Հույսը դա մի բան է, որ ուզում ես իրականանա, օրինակ՝ կյանքը լավ լինի և հաջողություններ ունենաս ապագայում: ՈւՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ Հետևյալ բառերի մեջ հ չի լսվում և չի գրվում՝ ապաշխարել, ոչխար, նշխար, խորին, հովար (գլխարկի), ընդամենը, ընդարձակ, ընդունակ, ընդունել, ընթանալ, ընթացք, ընթերցել, ընդունելիություն։ 1.Բառարանի օգնությամբ շարունակիր շարքը։ 2.Գրիր բառեր, որոնց վերջում գրվում է հ տառը։ Աշխարհ, ճանապարհ, խոնարհ, շնորհ: 3.Գրիր տրված սկզբնարմատով կամ վերջնարմատով բառեր։ Հույս-անհույս, հուսալի, լիահույս: Հուր-հրաբուխ, հրացան, հրածին: Համ-համով, նրբահամ, անհամ: Հատ-անհատ, հատիկ, հացահատիկ: Հարս-հարսանիք, հարսնացու, նորահարս: Փորձիր ներկայացնել , թե ընկերասիրությունն ու համախմբվածությունը ինչ դեր ունեն քո կյանքում։ Երբ իմ ընկերները և ես թմով ենք աշխատում դա տալիս է շատ մեծ արդյունք և ավելի հեշտ է ինչվոր բան անել, մեկը մյուսին օգնում է: