Մի անգամ մի մարդ քայլում է և, երբ որ նա մի քայլ արեց իր տնից երկնքից թափվեցին մեծ փաթիլներ։ Նա չզարմացավ, որովհետև միշտ ամեն առավոտ ամբողջ իր գյուղի վրա թափվում էին մեծ-մեծ փաթիլներ։ Նրա գյուղը շատ գույնզգույն գյուղ է։ Այդ գյուղում խոտը կարմիր էր, ծառի կեղևը դեղին իսկ տերևները այնպես ոնց որ խոտը կարմիր։ Այդ երկրում համարյա թե ամեն ինչ հակառակն էր։ Գյուղացիները ոչ մի բանի վրա չեին զարմանում, նույնիսկ այդ մեծ փաթիլների վրա և այլ տարօրինակ բաների վրա։
Արեգ Խաչատրյանի բլոգ 